Parafia w Górkach   W XVIII wieku miało miejsce osadnictwo tzw. holenderskie (olenderskie), którego mieszkańcy zajmowali się budową umocnień oraz wałów przeciwpowodziowych i budnicze, gdzie mieszkańcy trudnili się wyrębem lasu. W głębi lasów osiadali wolni ludzie trudniący się wypalaniem węgla drzewnego i innymi leśnymi rzemiosłami. Dokładne badania nad osadnictwem budniczym pozwalają na następujące wnioski. Połowa budników to warszawscy mieszczanie, zubożała szlachta z Podlasia, budnicy z lasów kurpiowskich. Drugą połowę stanowili uciekinierzy z Prus. Pierwsze osady budnicze powstały już w połowie XVIII wieku. W około 1759 -1762 r., Górki pojawiają się jako „Budy Kampinoska Górna” a później jako „Gurkj” i „Gurkj Kampinoskie”, a  w 1765 r. były już: Budy Cisowe, Budy Górki, Budy Dąbrowa, Budy Rybitwy.   Mieszkańcy większości nowo powstałych osad na dzierżawie kampinoskiej wg administracji kościelnej należą do parafii Głusk, natomiast 2 sierpnia 1776 r. mieszkańcy Górek i kilku okolicznych osad zostali wyłączeni z parafii Głusk i przyłączeni do parafii Kampinos. W Puszczy Kampinoskiej znajdowali schronienie uczestnicy Powstania Styczniowego (1863 r.). W okolicy Górek, z carskimi wojskami walczył oddział dowodzony przez majora Walerego Remiszewskiego. Na gałęziach sosny rosnącej na skraju lasu w Górkach, w miejscu zwanym również Trzy Krzyże, oddziały carskie wieszały pojmanych powstańców. Jak mówi legenda, jej konary wygięły do ziemi pod ciężarem, wieszanych na nich ciał. W wieku ok. 170 lat drzewo runęło w 1984 r. Sosna miała 350 cm obwodu pnia i 22 m wysokości. Pochowanych w pobliżu ekshumowano później na cmentarz w Kampinosie. Jeszcze tego samego roku (1863),  przy sośnie, została  zbudowana przez zamożniejszych mieszkańców Górek, niewielka drewniana kapliczka, stanowiła pomnik dla straconych powstańców. W późniejszym okresie (czerwiec 1956 r.) odprawiane były w niej Msze Święte. Początkowo przez księży z parafii w Kampinosie, pierwszym był ks. Walenty Malewski. 20 stycznia 1968 roku proboszcz parafii w Kampinosie ks. Zdzisław Krzymowski, zakupił niewielki drewniany domek we wsi Górki, z zamiarem prowadzenia w nim nauk religii. W czasie chłodów odprawiane były w nim nieliczne msze św. oraz spowiedź i rekolekcje. W 1972 r.  ks. Krzymowski, po długich staraniach uzyskał, pozwolenie na  remont kapliczki i w rok później na jej miejscu stanęła nowa powiększona kapliczka. Tego samego roku (1973) ks. Krzymowski zakupił plac wraz z domem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi. Dom ten do dziś służy za plebanię. W styczniu 1975 r. na plebanii  w Górkach zamieszkuje ks. Józef Borek. Oddelegowany, by budować parafialny kościół. Oczywistym się stało od samego początku, że władze państwowe będą za wszelką cenę starały się nie dopuścić, by w tamtej okolicy powstał parafialny kościół. Przed ks. Stanisławem momentalnie zaczęły się piętrzyć rozmaite przeszkody.  Jednak jego determinacja i zapał wiernych doprowadziły w końcu do powstania kościoła. Niestety niezbyt długo dane było się cieszyć wspólnocie z wybudowania kościoła. Po kilku miesiącach, w nocy, nieznani sprawcy podpalili drewniany budynek. Znowu rozpoczęły się starania. Parafianie w stodołach montowali gotowe drewniane elementy i w końcu w nocy, od zmroku do świtu stanął kolejny kościół ku oczywistej wściekłości władz. Niestety ta świątynia także podzieliła losy swojej poprzedniczki. W Niedzielę Palmową 1976 kościół został zniszczony i podpalony. Władze komunistyczne, prawdopodobnie pod wpływem coraz częstszych pożarów lasów i pogłosek o organizacji oddziałów partyzanckich, postanowiły wydać zgodę na budowę kościoła, jednak pod warunkiem iż z Górek odejdzie ks. Borek. W grudniu 1976 r. do Górek przydzielony zostaje ks. Edward Żmijewski. Swoje działania rozpoczął od remontu plebanii, tak by mogły odbywać się tu msze św. a następnie kupuje plac pod budowę od Franciszka Głowackiego i stara się o pozwolenie na zbudowanie nowej kaplicy, które otrzymuje 11 grudnia 1976 r. Od tej pory trwają prace budowlane. Wybudowany, według projektu arch. Michała Sandwicza (pierwotnie autorką projektu była Barbara Brukalska) kościół, 22 maja 1979 r., w asyście 80 kapłanów i około 15 tysięcy wiernych z archidiecezji i Polski, zostaje uroczyście konsekrowany. 24 lutego 1981 r., na mocy dekretu erekcyjnego Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski z dnia 10 lutego 1981 r., zostaje utworzona samodzielna parafia w Górkach pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny a pierwszym proboszczem zostaje ks. Sylwester Sienkiewicz. 15 kwietnia 1999 r. w Górkach, podczas nieobecności proboszcza ks. Antoniego Piotrowskiego, wybucha pożar, który doszczętnie strawił kościół. 18 kwietnia Mszę św. na zgliszczach spalonego kościoła odprawił Prymas Polski kard. Józef Glemp Dzięki sprawnym działaniom nowego proboszcza ks. Wiktora Łozowskiego, już w rok później (17 kwietnia 2000 r.), nowo wybudowany kościół w Górkach, choć jeszcze w surowym stanie, zostaje poświęcony, a 18 kwietnia 2004 r. zostaje uroczyście konsekrowany przez Prymasa Polski kardynała Józefa Glempa. Księża w parafii:   ks. Andrzej Tomczycki ks. Walenty Malewski ks. Zdzisław krzymowski ks. Józef Borek ks. Edward Żmijewski ks. Sylwester Sienkiewicz (pierwszy proboszcz) ks. Mirosław Konopka ks. Zbigniew Skiełczyński ks. Antoni Piotrowski ks. Wiktor Łozowski ks. Wiesław Bąkowski ks. Edward Latoszek