Parafia Secymin - Nowiny

 
Pierwsze osady budnicze powstały już w połowie XVIII wieku. W metrykach parafii Głusk, z rokiem 1734 notowane są „Budy Secomskie” i „Budy Wilkoskie”.
Mieszkańcy większości nowo powstałych osad na dzierżawie kampinoskiej wg administracji kościelnej należą do parafii Głusk.
Ok. 1773r. powstają wsie „olenderskie” Holendry Wilkoskie, Holendry Secomskie, Holendry Gniewniewskie, Holendry Małowiejskie. Z 5 lutego 1778 r. pochodzi potwierdzenie przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego kontraktu emfitentycznego pomiędzy holendrami a starostą kampinoskim Ludwikiem Gutakowskim na założenie wsi na „zaroślach” w Wilkowie. Mieszkańcy osad holenderskich byli rzeczywiście Holendrami, a być może, w pewnym procencie również Niemcami, wyznawcy sekt menonitów i anabaptystów, którzy w wyniku prześladowań religijnych na Zachodzie Europy, przybyli na tereny Rzeczpospolitej, gdzie swobody religijne dawały im szanse przetrwania i rozwoju. Część osadników szybko przeszła proces polonizacji i nawracała się na wiarę katolicką a ci, którzy pozostali w wierze Luterańskiej, z czasem zbudowali własny ośrodek kultu w Secyminie.
W 1788 r. do parafii Głusk w woj. rawskim, ziemi sochaczewskiej należał: Secemin oraz Seceminek (w posiadaniu Zielińskiego pisarza grodzkiego sochaczewskiego).
W 1791 r. w Secyminie powstaje niemiecko-ewangelicka szkoła początkowa, do której uczęszcza 24 uczniów.
W 1923 r. wyznawcy Kościoła ewangelicko-auksburskiego w Secyminie, wybudowali zbór protestancki. Jednoprzestrzenny, konstrukcji słupowo-ryglowej, z węgłami łączonymi w rybi ogon, ozdobnie oszalowany deskami. Dach dwuspadowy, krokwiowy, kryty blachą. Od wschodu wieżyczka dzwonnicy z dachem sześciopołaciowym, krytym gontem. Nad frontowymi drzwiami wejściowymi daszek snycerskiej roboty z bogato wycinanymi detalami.
Obiekt zbudowany został na planie prostokąta, od zachodu dostawiona zakrystia przykryta dachem trzyspadowym, od wschodu we wnętrzu wydzielona kruchta pomieszczeniami, nad którymi umieszczono schody wejściowe prowadzące na chór muzyczny, wsparty częściowo na ośmiobocznym słupach, częściowo na ścianach wydzielających kruchtę. Wnętrze kościoła przykryte jest pozorną kolebką. Wyposażenie pochodzi z czasu wybudowania kaplicy. Zbór ewangelicko-augsburski stanowi ważne świadectwo historii i kultury osadnictwa niemieckiego na tych terenach.
W okresie międzywojennym w Secymini i Krubiczewie funkcjonują zakłady produkcyjne, usługowe i placówki handlowe.
W latach poprzedzających wybuch II Wojny Światowej, prawdopodobnie na skutek intensywnych działań mobilizacyjno i obronnych, nasilił się ruch emigracyjny ludności żydowskiej. Jednocześnie coraz większą aktywność wykazywały organizacje mniejszości niemieckiej.
8 września 1945 r. w uroczystość Narodzenia N.M.P. ks. kanonik Józef Krawczykowski, proboszcz z Leoncina, poświęcił zbór secemiński i odprawił w nim pierwszą Mszę św. Dla ludzi z okolicznych wiosek. Od tego momentu zaczęła ta świątynia gromadzić ludność katolicką tutaj zamieszkującą. Na początku, msze św. odprawiane były w pierwszą niedzielę każdego miesiąca przez proboszcza z Leoncina.
Od 1954 r. w kościele w Secyminie msze św. odprawiane były już w każdą niedzielę przez wikariusza z Leoncina. Pierwszym był ks. Edward Garstka.
1 lutego 1962 r. ks. Stanisław Chaber, wcześniejszy wikariusz parafii w Leoncinie, decyduje się utworzyć nową parafię w Secyminie.
Przy kościele nie było plebanii, ponieważ pastorówkę zajęta był przez Ośrodek Zdrowia. Początkowo ks. Chaber zamieszkał w Polesiu Starym a po jakimś czasie na krótko w Ośrodku Zdrowia, gdyż władze komunistyczne nakazały jednak opuścić ten lokal. Parafianie postanowili wtedy zdobyć plac przy kościele i zbudować nową plebanię. Udało się zakupić drewniany dom w Nowym Polesiu a po długich staraniach przejąć gospodarstwo poniemieckie od Władysława Frączaka. Przez okres starania się o mieszkanie i plac przy kościele, ks. Chaber mieszkał nad Wisłą u pani Heleny Pręgowskiej.
Dzięki wielkiej życzliwości parafian, dom został przez jeden dzień rozebrany i w dwa dni postawiony w Seceminie. Podmurówkę pod nowy dom wykonał p. Stanisław Nowakowski z Secyminka a przebudową kierował  p. Józef Białowąs z Polesia Nowego i Mieczysław Nowakowski z Polesia Starego.
Mając mieszkanie ks. Chaber rozpoczął nauczanie dzieci w trzech punktach katechetycznych: w Seceminie w kościele, w Kromnowie i Miszorach w domach prywatnych.
Pierwszą wizytację duszpasterską 19 sierpnia 1963 r. przeprowadził ks. dziekan Teofil Bogucki a już 13 września 1963 roku ks. Kanclerz Kurii Metropolitalnej Franciszek Olszewski, poświęcił plebanię.
Ks. Wacław Jakubik kolejny rektor kościoła w Seceminie postanowił zakupić dwa hektary ziemi we wsi Nowiny. Tam zaczął własnoręcznie budować budynki gospodarcze i mały pokój mieszkalny. Władze polityczne dopatrzyły się, że nie było pozwolenia na budowę i bardzo utrudniały pracę ks. Jakubikowi. Bronili, aby nie zbudował tam nowej kaplicy.
Przewidywania ich się ziściły, ponieważ ks. Wacław zabrał się do budowy domu bez ścian wewnętrznych, myśląc o nowej świątyni.
W dniu 1 marca 1988 r. kard. Józef Glemp podpisuje dekret erygujący parafię w Secyminie, a 15 marca 1988 r wchodzi w życie.
Ks. Tadeusz Jaworski, po sprowadzeniu się do parafii zamieszkał w drewnianej plebanii w Secyminie Nowym. Obejmując parafię po ks. Bogdanie Pękali w czerwcu 1988 r., swoją posługę kapłańską zaczął od utworzenia i ogrodzenia cmentarza grzebalnego. Ta praca zmobilizowała wiernych do współpracy z Duszpasterzem. Kolejnym krokiem było rozpoczęcie budowy nowego kościoła, która w dużej mierze była możliwa dzięki życzliwości i ofiarności przyjaciół oraz parafian ks. Jaworskiego.
16 VI 1991r  nastepuje wmurowanie przez Arcybiskupa Warszawskiego kamienia węgielnego z nazaretańskiej groty Narodzenia NMP, pod budowaną świątynię secymińską.
6 czerwca 1992 r. po raz pierwszy Mszę św. w nowym kościele odprawił Prymas Polski Józef Kardynał Glemp. Tego samego roku po bandyckim napadzie rabunkowym i dotkliwym pobiciu, ks. Jaworski, podjął decyzję budowy plebanii blisko nowego kościoła.
29 czerwca 1995 r., Prymas Polski dokonał uroczystego poświęcenia nowego kościoła, wybudowanego wg. projektu mgr. inż. Jerzego Chlebińskiego i mgr. inż.. Andrzeja Krawczyka.
Wewnątrz kościała znajduje sie obraz Matki Bożej namalowany przez nieznanego malarza za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego i ofiarowany kościołowi w białoruskim Wołczynie. W 1945 r. świątynia została zdewastowana przez sowieckie NKWD. Uratowany obraz przewieziono do Polski i umieszczono w kościele secymińskim, który został podniesiony do rangi Sanktuarium Maryjnego.
W dniu 21 maja 2000 r. obraz został koronowany przez Kard. Józefa Glempa, a kościół wywyższony do godności Sanktuarium Matki Boskiej Radosnej Opiekunki Przyrody.
Ks. Tadeusz Jaworski, proboszczem w parafii Secymin – Nowiny był do czerwca 2006 r., jego miejsce zajął ks. Janusz Celejewski.

Galeria - Kościół w Secyminie